Jest to ruch cząsteczek pary wodnej w mieszaninie gazów (np. w powietrzu), zmierzający do wyrównania stężenia pary. Dzięki dyfuzji para wodna może przechodzić przez przegrody na zasadzie wyrównania ciśnienia cząstkowego panującego po obu stronach przegrody. Przebieg tego procesu zależy od warunków panujących pporzeciwnych stronach przegrody. Proces dyfuzji pary wodnej przez przegrodę budowlaną zależy od temperatury i wilgotności powietrza po obu jej stronach (od różnicy w ciśnieniach cząstkowych pary wodnej po obu stronach).

To wielkość stała dla poszczególnych rodzajów materiałów, charakteryzująca ich opór dyfuzyjny. Współczynnik μ określany jest jako wartość względna, oznaczająca, ile razy opór dyfuzyjny warstwy materiału jest większy od oporu takiej samej warstwy powietrza w tych samych warunkach. Dla powietrza μ = 1, a w wypadku lekkich porowatych materiałów izolacyjnych o dobrej izolacyjności cieplnej wartość współczynnika μ zbliża się do 1.

Łączy on WSPÓŁCZYNNIK OPORU DYFUZYJNEGO – “µ” z grubością materiału – “d”; Sd=µ·d. Można go interpretować jako grubość nieruchomej warstwy powietrza, która stawia identyczny opór dyfuzyjny jak badana warstwa. Równoważny współczynnik oporu dyfuzyjnego (Sd) to równoważna dyfuzyjnie grubość warstwy powietrza stanowiącej opór dla pary wodnej. Sd wyrażone jest w metrach. Im mniejsza wartość tym mniejszy opór i odwrotnie.

Jest to różnica temperatury powierzchni wewnętrznej i temperatury powietrza zewnętrznego, podzielona przez różnicę temperatury powietrza wewnętrznego i zewnętrznego, obliczona przy założeniu, że opór przejmowania ciepła na powierzchni wewnętrznej wynosi Rsi. Współczynnik temperatury f jest wskaźnikiem najniższej temperatury powierzchni wewnętrznej f_Rsi konkretnego złącza. Jest to w rzeczywistości bezwymiarowa temperatura opisująca temperaturę powierzchni wewnętrznej, niezależna od dokładnych warunków brzegowych, o wartość od 0 do 1 (im wartość bliżej 1, tym złącze lepiej zabezpieczone). Elementy budowlane muszą zapewniać eliminację ryzyka lokalnej pleśni i kondensację powierzchniową na powierzchni wewnętrznej złącza.

Zdolność do ograniczania (regulowania) przenikania pary wodnej przez przegrodę. Zagadnienie szczelności dyfuzyjnej jest ściśle związane ze stanem wilgotnościowym przegród budowlanych, a w szczególności z zapewnieniem takiej wilgotności przegród, która może być uznana za prawidłową, czyli niepowodującą negatywnych konsekwencji cieplnych i eksploatacyjnych. Przegroda szczelna dyfuzyjnie to taka przegroda, do której nie powinna wnikać w sposób niekontrolowany dyfuzyjnie para wodna, a rodzaj i układ warstw tej przegrody gwarantują, że nie jest ona zagrożona wewnętrzną kondensacją (skraplaniem się pary wodnej przy obniżonej temperaturze), zwłaszcza narastającą w kolejnych latach, która może prowadzić do rosnącego zawilgocenia niektórych warstw, a w efekcie do rozwoju grzybów i degradacji biologicznej.

Szczelność powietrzna wpływa na wysokość kosztów eksploatacyjnych, właściwości akustyczne, efektywność cieplną budynku oraz komfort cieplny użytkowników. Jednym z kluczowych miejsc do zapewnienia szczelności są połączenia ościeży z ościeżnicą. Słabe uszczelnienie tego połączenia stanowi około 15% całkowitej utraty powietrza w przeciętnym domu jednorodzinnym.

Występowanie silnych, porywistych podmuchów wiatru kojarzy się często z innym niekorzystnym zjawiskiem pogodowym, jakim są ulewne deszcze. Bardzo istotne jest, czy konstrukcja okienna i złącze ościeży z ościeżnicą o określonej wytrzymałości na obciążenie wiatrem zachowają szczelność także na przenikanie wody opadowej do wnętrza pomieszczeń. Wodoszczelność, to kolejna właściwość okna i złącza, w której niebagatelną rolę odgrywa ciśnienie wywierane na konstrukcję przez wiatr. Okna i złącza posiadające oznaczenie E1200 zaczną przepuszczać wodę do wnętrza konstrukcji dopiero przy ciśnieniu 1200 Pa, co oznacza, że przecieki mogą się zdarzyć, jeśli padającemu deszczowi towarzyszyłby huragan wiejący z prędkością powyżej 160 km/h.

Wartość λ jest wskaźnikiem określającym energooszczędność materiału budowlanego - im wartość wskaźnika λ niższa, tym materiał lepiej izoluje złącze. Należy pamiętać, że to właśnie złącze pomiędzy ościeżem i ościeżnicą jest klasycznym mostkiem cieplnym liniowym. Minimalny wymóg dotyczący połączenia ościeża z ościeżnicą, czyli współczynnik korekcji 3D w złączu ψ wynosi 0,10 W/mK. Liniowe mostki termiczne, jakimi są złącza ościeżnicy i ościeża, stanowią ważną część całkowitych strat ciepła w budynku - ich wpływ w tym zakresie jest zwykle pomijany przez projektantów, a przy złym rozwiązaniu detali może być bardzo duży. Na wewnętrznej powierzchni mostków cieplnych często występuje kondensacja pary wodnej i pleśni, zwłaszcza przy podwyższonej wilgotności powietrza w pomieszczeniu. Dlatego tak ważne jest prawidłowe zaizolowania złącza ościeży z ościeżnicą.

Współczynnik przewodzenia ciepła, charakteryzujący materiał lub wyrób budowlany; pokazuje ile ciepła przeniknie przez materiał niezależnie od jego grubości. Im niższy współczynnik lambda tym lepszy materiał izolacyjny.
Jednostka: [W/(m*K)]

Wartość określająca zdolność produktu do powstrzymania strat ciepła; zależy od grubości materiału i przewodności cieplnej - im warstwa jest grubsza, tym opór jest większy i mniej energii uchodzi na zewnątrz budynku.

Parametr charakteryzujący izolacyjność przegród budowlanych np. stropów, ścian, okien określający ilość ciepła, jaka przenika przez daną przegrodę; wartości współczynnika U dla przegród obliczone zgodnie z Polskimi Normami nie mogą być większe niż wartość U(max). Im niższa wartość współczynnika U, tym lepsze właściwości izolacyjne przegrody.
Jednostka: [W/(m2*K)]

Wymagania izolacyjności akustycznej stawiane są całej zewnętrznej strukturze budynku, wraz ze wszystkimi zainstalowanymi w niej elementami. Określa się współczynnik izolacyjności akustycznej R’w,res zewnętrznej części budynku(ściana zewnętrzna + okna). Przy planowaniu złączy ściennych należy zadbać, o jak największe tłumienie hałasu. Dla dobrze zaizolowanego i uszczelnionego złącza wartość Rs,w powinna być ≥ 45 dB dla złącza 20 mm.